Page 106 - รพ.บุษราคัม
P. 106
เรื่องเล่า...โรงพยาบาลบุษราคัม
ก่อนอื่นต้องเข้าใจก่อนว่าสถานการณ์ที่เกิดขึ้น เป็นสถานการณ์ที่บุคลากร
ทางการแพทย์ของเราไม่เคยพบเจอมาก่อน นี่คือเหตุการณ์ที่ 100 ปีจะมีเกิดขึ้นสักครั้ง
เพราะฉะนั้นทุกคนใหม่หมด ไม่มีประสบการณ์ในการรับมือ
แน่นอนว่ามันก็มีบางอย่างที่เมื่อทำหรือจัดการไปแล้ว เราได้เห็นว่ายังไม่ดี
หรือสามารถทำให้ดีกว่านี้ได้ หากในอนาคตมีโอกาสได้ทำโรงพยาบาลบุษราคัมหรือ
โรงพยาบาลในลักษณะนี้อีกครั้งจะมี 3 - 4 อย่างด้วยกันที่เราจะเปลี่ยนแปลง
ประการแรก เราจะไม่ทำโรงพยาบาลให้มีขนาดใหญ่เท่านี้ จะไม่รับผู้ป่วยสีเขียว
เราจะให้ Home Isolation จะรับแต่ผู้ป่วยสีเหลืองและแดงอย่างเดียว
ประการที่สอง เราจะเปิดโกเมนและทับทิมตั้งแต่แรกเตรียมไว้เลย จะไม่รอ
ให้มีผู้ป่วยวิกฤตเกิดขึ้นก่อน แล้วจึงค่อยสร้างเหมือนที่ผ่านมา
ประการที่สาม ทุกเตียงจะต้องมีจุดให้ออกซิเจนเป็นของตัวเองไม่ได้มีเพียง
แค่ประมาณ 1 ใน 4 เหมือนกับครั้งนี้ ยอมรับเลยว่าในตอนแรกเราค่อนข้างจะกังวล
เรื่องงบประมาณก็เลยมีจุดให้ออกซิเจนไม่ครบทุกเตียงซึ่งเราเองก็คิดว่ามันน่าจะเพียงพอ
ต่อมาเมื่อมันมีความสำคัญหรือความต้องการมากขึ้นเราจึงคิดว่าควรจะทำให้ครบทุกเตียง
ดีกว่า
ประการสุดท้าย ในด้านของเจ้าหน้าที่ เราจะไม่เอาแบบที่มาทำงานอยู่ 2 อาทิตย์
แล้วกลับไปที่โรงพยาบาลต้นทาง แต่จะให้อยู่ประจำ ขอตัวมาอยู่ทำงานเป็นเดือนเลย
เพื่อที่ว่าจะได้เกิดความราบรื่นในการทำงาน งานเดินต่อได้ทันทีไม่สะดุด เพราะพอเจ้าหน้าที่
คนใหม่มาก็ต้องเสียเวลามาสอนงานใหม่กันอีก
“นี่คือสิ่งที่เราคิดจะเปลี่ยนแปลง หากมีโรงพยาบาลบุษราคัมแห่งที่สอง”
ถึงวันนี้โรงพยาบาลบุษราคัมได้ปิดทำการลงไปแล้ว หลังจากเปิดทำการมาเป็นเวลา
ทั้งหมด 130 วัน ถึงแม้จะเป็นช่วงเวลาสั้นแค่ 4 เดือนเศษ ทว่าโรงพยาบาลแห่งนี้ก็นับได้ว่า
เป็นหนึ่งในหน้าประวัติศาสตร์ของวงการสาธารณสุขของบ้านเรา
นี่คือโรงพยาบาลสนามที่ใหญ่ที่สุดในโลกที่ใช้เวลาสร้างเพียงไม่กี่วัน แต่สามารถ
ช่วยรักษาชีวิตผู้คนในประเทศได้มากกว่า 20,000 ชีวิต ซึ่งก็ไม่รู้ว่า 20,000 กว่าชีวิตนี้
จะสามารถแพร่เชื้อต่อไปอีกเป็นจำนวนมากเท่าไหร่หากไม่ได้รับการรักษาที่นี่
โรงพยาบาลบุษราคัม กระทรวงสาธารณสุข 97
