Page 69 - รพ.บุษราคัม
P. 69
เรื่องเล่า...โรงพยาบาลบุษราคัม
“หากเราดูแล้วเห็นว่าเขาทำผิด เราจะโฟนเตือนในห้องถอดชุดทันที ถ้าเขาไม่ฟังเรา
ก็จะแจ้งไปยังหน่วยงานหรือหัวหน้าของเขา ถ้ายังไม่ได้รับการแก้ไขก็เอาเรื่องนี้เข้าที่ประชุม
แต่โดยมากเวลาเกิดข้อผิดพลาด เราเตือนเขาก็จะฟังและปรับปรุงเปลี่ยนแปลงทันที”
ในช่วงเวลาที่ฤชนกมาประจำการอยู่ที่โรงพยาบาลบุษราคัม ตรงกับช่วงเวลาที่
คนล้นโรงพยาบาลทุกวัน พยาบาลแห่งโกสัมพีนครบอกว่าเตียงสำหรับผู้ป่วยโควิดในขณะนั้น
มีค่ายิ่งกว่าทองคำเสียอีก
ท่ามกลางสถานการณ์ที่ยอดตัวเลขผู้ป่วยพุ่งสูงขึ้นเหมือนเครื่องบินที่พุ่งทะยานขึ้น
ไปบนท้องฟ้า ฤชนกต้องส่องกล้องคอยมองดูผู้ป่วยทั้ง 3,700 คนอยู่ทุกวัน แน่นอนว่า
ภาพความจริงของชีวิตมากมายที่เธอได้เห็นเป็นภาพที่ไม่ว่าใครก็ไม่อยากให้เกิดขึ้น และ
บางภาพก็ทำให้ผู้หญิงที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาร่วมครึ่งชีวิตอย่างเธอถึงกับน้ำตาร่วง
“จำได้ว่ามียายคนหนึ่งเขาติดโควิด 19 มากับลูก เขามาอยู่ที่นี่ด้วยกัน เราเห็น
คุณยายเขาหายใจเหนื่อย มีอาการ Air Hunger หรือที่เรียกว่าคนหิวอากาศ ซึ่งสุดท้าย
คุณยายก็ได้รับการรักษาและเราเองก็ช่วยจนถึงที่สุด แต่สุดท้ายคุณยายก็ไม่ได้กลับบ้านไป
พร้อมกับลูก มันน่าเศร้านะ เรารู้สึกว่าโควิดมันเป็นโรคที่เอาชีวิตคนไปเร็วมาก บางคนต้อง
จากกันโดยที่ไม่ได้ร่ำลา บางคนต้องมาตายอย่างเดียวดายแล้วก็มีมากมายที่ตายอย่างไม่
สมศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์”
นอกจากฤชนกแล้ว ธนกฤตย์ จันธนเจริญกุล ก็เป็นคนหนึ่งที่ได้เห็นเรื่องราว
มากมายภายในฮอลล์ของผู้ป่วยโควิดผ่านกล้อง CCTV แม้ว่าในช่วงที่พยาบาลวิชาชีพชำนาญการ
60 โรงพยาบาลบุษราคัม กระทรวงสาธารณสุข
