Page 174 - Best Practice Poster 2024 (อัพเดต)
P. 174

D7


                                การสร้างผลิตภัณฑ์สายผูกรัดข้อมือทารกแรกเกิด (Wrist band)
                        สำหรับหอผู้ป่วยพิเศษพระปทุมวรราชสุริยวงศ์ 4 โรงพยาบาลสรรพสิทธิประสงค์

                                  เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพและความปลอดภัยของผู้เข้ารับบริการ


                                                                                           นางวิไลวรรณ ปาสีโล
                                                    โรงพยาบาลสรรพสิทธิประสงค์ จังหวัดอุบลราชธานี เขตสุขภาพที่ 10

                                                                                ประเภท นวัตกรรมและสิ่งประดิษฐ์


                  ความสำคัญของปัญหาวิจัย
                         การระบุตัวผู้ป่วย (Patient Indentification) เป็นกระบวนการที่มีความสำคัญในทุกกิจกรรมของ
                  การบริการพยาบาลและต้องกระทำให้ถูกต้องทุกขั้นตอน โดยเฉพาะอย่างยิ่งก่อนแพทย์สั่งการรักษา ก่อนให้
                  เลือด ก่อนให้ยา ก่อนส่งมอบทารกแรกเกิดแก่มารดาหรือก่อนจำหน่ายทารก การส่งทารกแรกเกิดออก
                  นอกแผนกเพื่อทำการรักษาหรือหัตถการให้ผู้ป่วยได้รับการดูแลรักษาพยาบาลที่มีคุณภาพตามมาตรฐาน

                  ความปลอดภัย มาตรฐานที่ 6 การป้องกันการระบุตัวผู้ป่วยผิดพลาด (สรพ 2562) โดยทางหอผู้ป่วยพิเศษพระ
                  ปทุมวรราชสุริยวงศ์ 4 กำหนดให้มีการระบุตัวบุคคลโดยใช้เวชระเบียบและบุคคลโดยดูจากป้ายข้อมือหรือตัว
                  ผู้ป่วยที่ตอบ ชื่อ สกุล ด้วยตนเอง การระบุตัวผู้ป่วยที่ผิดทำให้เกิดการวินิจฉัยการรักษาที่ผิดพลาด ส่งผลให้

                  ผู้ป่วยเกิดภาวะทุพพลภาพหรือเสียชีวิตได้ หรือจำเป็นต้องนอนโรงพยาบาลนานขึ้น ทำให้เสียค่าใช้จ่ายใน
                  การรักษาที่สูงขึ้น ทั้งยังเสี่ยงต่อการถูกฟ้องร้องและเสียเงินชดเชยตามมา จากข้อมูลความเสี่ยงของหอ
                  ผู้ป่วยพิเศษพระปทุมวรราชสุริยวงศ์ 4 ในปี พ.ศ. 2566 พบอุบัติการณ์การส่งตัวทารกแรกเกิดที่ส่งทำหัตถการ
                  นอกแผนก ไม่ระบุตัวผู้ป่วยจำนวน 2 ครั้ง ระดับ B ได้ส่งทารกเพื่อทำหัตถการตัดผังผืดใต้ลิ้น โดยรายที่ 1

                  มารดาไปกับทารกด้วย แต่ไม่มีป้ายผูกข้อมือ รายที่ 2 ทารกไปกับเจ้าหน้าที่หอผู้ป่วย มารดาไม่ได้ด้วยและไม่มี
                  ป้ายผูกข้อมือ ทั้ง 2 รายไม่มีการตรวจสอบก่อนส่งออกนอกแผนก ซึ่งทางห้องคลินิคนมแม่ที่ทำหัตถการตัด
                  ผังผืดใต้ลิ้นตรวจพบว่าไม่มีป้ายผูกข้อมือ จากความเสี่ยงดังกล่าวนี้ทำให้มีโอกาสเกิดการทำหัตถการแก่ทารกแรก
                  เกิดที่ผิดพลาดและส่งผลกระทบที่ร้ายแรงตามมา

                         ด้วยความสำคัญของปัญหาดังกล่าว ผู้วิจัยจึงสร้างนวัตกรรมผลิตภัณฑ์สายผูกรัดข้อมือทารกแรก
                  เกิด เพื่อลดความเสี่ยงในการระบุตัวผู้ป่วย ทำให้ผู้ป่วยได้รับการรักษาที่ถูกต้อง ถูกบุคคล และมีคุณภาพตาม
                  มาตรฐานความปลอดภัยของวิชาชีพต่อไป

                  วัตถุประสงค์การศึกษา

                         1. เพื่อเพิ่มความแม่นยำในการระบุตัวทารกแรกเกิดผิดพลาด
                         2. เพื่อสร้างผลิตภัณฑ์สายผูกรัดข้อมือทารกแรกเกิดในหอผู้ป่วยพิเศษพระปทุมวรราชสุริยวงศ์ 4 ให้มี
                  ประสิทธิภาพและเป็นแนวทางปฏิบัติสำหรับบุคลากรทางการพยาบาล
                         3. เพื่อสร้างความพึงพอใจให้กับผู้เข้ารับการบริการ ได้แก่ บิดา-มารดาของทารกแรกเกิดในหอผู้ป่วย
                  พิเศษพระปทุมวรราชสุริยวงศ์ 4


                  วิธีการศึกษา
                         1. ทำการสำรวจข้อมูลเกี่ยวกับการใช้งานและปัญหาที่เกิดขึ้นในการใช้งานผลิตภัณฑ์สายผูกข้อมือทารกแรก
                  เกิดในโรงพยาบาล
   169   170   171   172   173   174   175   176   177   178   179