Page 77 - รพ.บุษราคัม
P. 77

เรื่องเล่า...โรงพยาบาลบุษราคัม


                 “สิ่งที่ยากและลำบากใจที่สุดสำหรับงาน Refer in ก็คือการจำเป็นต้องปฏิเสธ
          ผู้ป่วย ในความเป็นจริงเราไม่อยากปฏิเสธใครเลย มันเป็นความลำบากใจอย่างมาก
          แต่ด้วยจำนวนผู้ติดเชื้อมันมากกว่าเตียงที่เรารับ เราจำเป็นต้องตอบปฏิเสธไป อย่างบางทีเรา
          มีโควต้าให้ 50 เตียง แต่ปลายสายเขาขอต่อรองว่าเป็น 70 เตียงได้ไหม ถ้าเกิดเราให้เขา
          เท่ากับเราก็ต้องลดจำนวนเตียงของหน่วยงานอื่น ๆ ลง ซึ่งเขาก็มีผู้ติดเชื้อจำนวนมากที่
          รอเตียงอยู่เช่นกัน
                 “20 ชีวิตที่เราปฏิเสธไปเขาก็มีชีวิตเป็นคนเหมือนกัน เขาอาจเป็น 20 ชีวิต
          ที่ทำอะไรให้กับครอบครัว ให้กับสังคมได้ไม่น้อย คือในฐานะแพทย์เราได้รับการสอนมาว่า
          ต้องไม่ปฏิเสธคนไข้ แต่เรากลับต้องมาเป็นคนที่มาบอกปฏิเสธพวกเขาด้วยตัวเราเอง
          มันก็ลำบากใจเหมือนกัน แต่ก็จำเป็นจริง ๆ”
                 หากการปฏิเสธผู้ป่วยคือสิ่งที่ยากลำบากใจ การโทรไปบอกผู้ป่วยที่รอคอยว่า
          ได้เตียงในการรักษาแล้วก็น่าจะเป็นสิ่งที่ชุบชูใจของคนทำงาน Refer in ได้เช่นกัน หมอโตมร
          บอกว่าผู้ติดเชื้อบางรายถึงกับดีใจจนกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่
                 “ก็จะมีผู้ติดเชื้อบางรายที่รอเตียงอยู่ พอเราโทรไปแจ้งกับเขาว่าได้เตียงแล้ว
          เชื่อไหมว่าด้วยความที่เขาไม่คิดว่าเราจะโทรมา เขาดีใจจนร้องไห้ออกมาเลย เขาบอกกับเรา
          ว่าเขาโทรไปตามที่ต่าง ๆ เป็น 10 ที่แล้ว แต่เตียงเต็มหมดไม่มีที่ไหนติดต่อกลับมาเลย
          อย่างน้อยที่สุดเขาก็อุ่นใจแล้วว่าได้มีที่รักษา เราก็จะบอกเขาไปว่าต้องเตรียมอะไรมาบ้าง
          ชุดต้องเตรียมมาให้พอที่จะอยู่ที่โรงพยาบาล 14 วัน ถ้าขี้หนาวก็ให้เอาเสื้อหนาวติดมาด้วย
          เตรียมผ้าปิดตา ผ้าเช็ดตัว โทรศัพท์มือถือ และที่ชาร์จแบตให้พร้อม เนื่องจากเป็นสิ่งที่จำเป็นมาก
          จากนั้นก็จะสอบถามเรื่องการเดินทาง ถ้าเกิดเขามีรถของทางหน่วยงานที่เขาลงชื่อไว้มาส่ง
          ก็ไม่มีปัญหา แต่ถ้าเกิดเดินทางมาเองก็จะแนะนำให้ผู้ติดเชื้อนั่งแยกส่วนกันกับคนขับ
          เพื่อความปลอดภัย”
                 หมอหัวใจจากเมืองสองแควบอกว่าในช่วงสถานการณ์คับขัน ตัวเขาและทุกคน
          ในทีมใช้โทรศัพท์กันทั้งวันจนปวดหู หรือบางครั้งก็มีอาการมึนเนื่องจากคลื่นสัญญาณและ
          ความร้อนของโทรศัพท์มือถือ ซึ่งนั่นก็ไม่ต่างจากการทำหน้าที่ Refer out ของ หมอฟ้า-
          ปภินทิพย์ แก้วนา หมอเวชศาสตร์ฉุกเฉินจากโรงพยาบาลบรบือ จังหวัดมหาสารคาม
          ที่ต้องคอยติดต่อประสานงานรับสาย-โทรออก แทบไม่ต่างจากโอเปอเรเตอร์
                  “ต้องบอกว่ายิ่งกว่าโอเปอเรเตอร์อีกเพราะอยู่กับการใช้โทรศัพท์ทั้งวัน แล้วตอนที่
          เรามาอยู่ที่โรงพยาบาลบุษราคัมคือช่วงระหว่างวันที่ 9 - 22 สิงหาคม 2564 ต้องบอกว่าเป็น
          ช่วงที่ยอดผู้ติดเชื้อพุ่งสูงมาก เตียงเต็มหมดไม่ว่าที่ไหน จึงไม่ใช่แค่ Refer in ที่ลำบาก
          แต่ Refer out ก็ทำได้ยากเช่นกันเนื่องจากโรงพยาบาลเต็มหมดจะส่งคนไข้ต่อไปที่ไหนก็ไม่ได้


    68             โรงพยาบาลบุษราคัม กระทรวงสาธารณสุข
   72   73   74   75   76   77   78   79   80   81   82