Page 172 - แนวทางการพัฒนาการจัดระบบบริการสุขภาพ
P. 172

คู่มือแนวทางการอบรมหลักสูตรพระคิลานุปัฏฐาก (พระอาสาสมัครส่งเสริมสุขภาพประจำวัด-อสว.)




                                                                      โรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง



                                                          โรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง (Chronic Obstructive Pulmonary Disease
                                                   หรือ COPD) เป็นกลุ่มของโรคปอดอักเสบเรื้อรังที่พบได้บ่อยและเป็นสาเหตุ
                                                   ของการเสียชีวิตเป็นอันดับต้นๆ ลักษณะสำคัญของโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง
                                                   คือ หลอดลม เนื้อปอด และหลอดเลือดปอดเกิดการอักเสบเสียหายเนื่องจาก

                                                   ได้รับแก๊สหรือสารที่ก่อให้เกิดการระคายเคืองเป็นเวลานาน ส่งผลให้หลอดลม
                                                   ค่อยๆ ตีบแคบลงหรือถูกอุดกั้นโดยไม่อาจฟื้นคืนสู่สภาพปกติได้อีก
                                                          สาเหตุและปัจจัยเสี่ยงของโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง

                                                          สาเหตุสำคัญของโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง ได้แก่
                                                            การสูบบุหรี่ เป็นปัจจัยที่ชัดเจนว่าทำให้เกิดโรคปอดอุดกั้น
                                                   เรื้อรัง ดังนั้น ผู้ที่สูบบุหรี่ติดต่อกันเป็นเวลานานจึงมีโอกาสเป็นโรคนี้
                                                   ได้มากกว่าผู้ที่ไม่สูบบุหรี่ ขณะเดียวกันผู้ที่ได้รับควันบุหรี่แม้จะไม่ได้สูบ
                                                   ก็มีโอกาสเป็นโรคนี้ได้เช่นเดียวกัน
                   มลพิษทางอากาศ เช่น ฝุ่นละออง ควันพิษ รวมถึงการหายใจเอาสารเคมีบางอย่างเข้าไปในปอดติดต่อกัน
           เป็นเวลานาน รวมถึงการเผาไหม้เชื้อเพลิงในการประกอบอาหารและขับเคลื่อนเครื่องจักร

                   โรคทางพันธุกรรม เช่น โรคพร่องสาร alpha-๑-antitrypsin (AAT) ซึ่งเป็นเอ็นไซม์ที่ผลิตในตับแล้วหลั่งเข้าสู่
           กระแสเลือดเพื่อป้องกันไม่ให้ปอดถูกทำลายจากสารต่างๆ
                 สำหรับปัจจัยที่เพิ่มความเสี่ยงต่อการเกิดโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง ได้แก่ การสูบบุหรี่ทั้งที่เป็นโรคหืด และอายุ โดยเฉพาะ
           ผู้ที่มีอายุ ๔๐ ปีขึ้นไป เนื่องจากโรคนี้เป็นโรคที่มีการดำเนินโรคอย่างช้าๆ ดังนั้น กว่าที่จะตรวจพบโรค ผู้ป่วยก็มักเข้าสู่วัยกลางคนแล้ว
                 อาการของโรค
                 ในระยะเริ่มแรก ผู้ป่วยจะยังไม่มีอาการปรากฏ จนกระทั่งปอด
           ถูกทำลายมากขึ้น จะเริ่มมีอาการ
                   ไอเรื้อรัง มีเสมหะมากโดยเฉพาะในช่วงเช้าหลังตื่นนอน
                   หายใจมีเสียงดังหวีด (Wheezing) หายใจลำบาก
                   รู้สึกเหนื่อยหอบ เป็นมากขึ้นเมื่อออกแรง เมื่อได้พักก็จะดีขึ้น
                   อ่อนเพลีย ไม่มีแรง

                 การวินิจฉัย
                 แพทยวินิจฉัยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังได้โดยการซักประวัติครอบครัว รูปแบบการใช้ชีวิต สอบถามอาการ ประวัติการเจ็บป่วย
           ร่วมกับการตรวจร่างกายและการตรวจทางห้องปฏิบัติการอื่นๆ ได้แก่
                   การตรวจสมรรถภาพปอดด้วยวิธี Spirometry ซึ่งเป็นวิธีมาตรฐานในการตรวจวัดปริมาตรของอากาศรวมถึง
           ประสิทธิภาพของปอดในการลำเลียงออกซิเจนเข้าสู่กระแสเลือด
                   การตรวจภาพรังสีทรวงอก หรือเอกซเรย์ปอด เพื่อแยกโรคที่มีลักษณะคล้ายคลึงกัน และวินิจฉัยภาวะแทรกซ้อนอื่น
           ที่อาจเกิดร่วมด้วย เช่น ภาวะหัวใจล้มเหลว
                   การตรวจเอกซเรย์คอมพิวเตอร์ (CT Scan) อาจตรวจในผู้ป่วยบางรายเพื่อดูการกระจายตัวของโรคถุงลมโป่งพอง
           ประกอบการพิจารณาผ่าตัดรักษาโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง หรือเพื่อตรวจคัดกรองมะเร็งปอด
                   การตรวจวิเคราะห์แก๊สในเลือดแดง (Arterial Blood Gas) เป็นอีกวิธีหนึ่งในการตรวจวัดการทำงานของปอด โดยดูจาก
           ระดับออกซิเจนและคาร์บอนไดออกไซด์ในเลือด




                                                        ๙๖
   167   168   169   170   171   172   173   174   175   176   177