Page 208 - แนวทางการพัฒนาการจัดระบบบริการสุขภาพ
P. 208
คู่มือแนวทางการอบรมหลักสูตรพระคิลานุปัฏฐาก (พระอาสาสมัครส่งเสริมสุขภาพประจำวัด-อสว.)
๓. ปัญหาพฤติกรรมชอบถามซ้ำ
สาเหตุของพฤติกรรม เนื่องจากความสามารถในการจดจำลดลง บกพร่องไป หรืออาจเป็น
ความวิตกกังวลต่อเหตุการณ์นั้นๆ
แนวทางการช่วยเหลือ
๓.๑ แสดงความสนใจกับผู้ป่วย โดยตอบปัญหาทุกข้อคำถาม ให้กำลังใจ ปลอบประโลม
โอบกอดผู้ป่วย
๓.๒ ถ้าผู้ป่วยยังสามารถพอที่จะอ่านออกและเข้าใจได้ อาจใช้วิธีเขียนคำตอบหรือ
เขียนข้อความให้ผู้ป่วยเก็บไว้จะได้คอยเตือนตนเอง
๓.๓ บางครั้งอาการเหล่านี้ อาจเกิดจากความวิตกกังวลอาจพูดคุยปลอบโยน และความ
มั่นใจให้ผู้ป่วย ไม่แสดงอาการเบื่อหน่าย ไม่พอใจ อาการโกรธ แสดงออกทางสีหน้าท่าทาง ทำให้ผู้ป่วยรับรู้ได้เร็ว
ยิ่งทำให้สถานการณ์เลวร้ายลงไป
๔. ปัญหาการสื่อสาร
ผู้ป่วยอัลไซเมอร์ โดยทั่วไปจะสูญเสียทักษะในการสื่อสารกับบุคคลอื่นเพิ่มขึ้น โดยอาจเริ่มจาก
การจำชื่อคน วัตถุ และสิ่งของต่างๆไม่ได้ จนอาจพูดได้แค่ ๕ - ๖ คำ หรือพูดแค่คำใดคำหนึ่ง ซ้ำไปซ้ำมา
แนวทางการช่วยเหลือ
๔.๑ ผู้ดูแลอาจช่วยพูดแทนในสิ่งที่ผู้ป่วยต้องการสื่อ โดยสังเกตจากสีหน้าท่าทางและการ
แสดงออกของผู้ป่วย เพราะผู้ป่วยเหล่านี้มักมีปัญหาด้านการสื่อสารเท่านั้น แต่ภาษาท่าทางต่างๆ ยังสื่อสารได้
๔.๒ ควรตรวจให้แน่ใจว่าได้ยินสิ่งที่ผู้ป่วยได้ยินชัดเจนหรือไม่ เนื่องจากผู้ป่วยบางรายอาจมี
อาการหูตึง หรือมีขี้หูมากอาจรบกวนการได้ยิน
๔.๓ พยายามกำจัดเสียงรบกวนต่างๆ เช่น วิทยุ โทรทัศน์ ขณะที่สนทนากับผู้ป่วย
๔.๔ พูดด้วยประโยคง่ายๆ สั้นและมีความหมายที่เข้าใจง่าย พูดให้นุ่มนวล ชัดถ้อยชัดคำ พูดช้าๆ
ให้ผู้ป่วยได้คิดและมีโอกาสตอบสนอง ขณะสนทนาควรมีภาษากายร่วมด้วย เช่น การจับมือ สบตา
๔.๕ ในรายที่สมองเสื่อมขั้นรุนแรง จนจำญาติ/ผู้ดูแลไม่ได้ ในการเข้าพบต้องมีการแนะนำตนเอง
พร้อมเรียกชื่อผู้ป่วยทุกครั้ง
๕. ปัญหาการลืมทานยา
ปัญหาที่พบบ่อย คือ ผู้ป่วยมักลืมเรื่องรับประทานยา จำไม่ได้ว่าทานแล้วหรือยัง บางครั้ง
ไม่ได้ทานเลย บางครั้งอาจทานเกินขนาด ซึ่งเกิดอันตรายได้
แนวทางการช่วยเหลือ
๕.๑ หากล่องจ่ายยาจากร้านขายยา มาใช้ในการกำหนดเวลารับประทาน โดยอาจบรรจุ
ยาตามวันหรือสัปดาห์ ตามความจำเป็นของผู้ป่วย โดยมีญาติหรือผู้ดูแลคอยเช็คปริมาณยา
๕.๒ อาจใช้เครื่องช่วยในการเตือนความจำผู้ป่วย เช่น ใช้เสียงนาฬิกาปลุก ใช้เสียงคนหรือ
เสียงเตือนอื่นๆ
๖. พฤติกรรมชอบเที่ยวเตร่เถลไถล
พฤติกรรมนี้มีสาเหตุ จากการที่ผู้ป่วยเกิดความสับสน ย้อนกลับไปสู่กิจวัตรที่เคยทำในอดีต
ซึ่งปัจจุบันสถานที่เหล่านั้นไม่มีแล้ว แต่ผู้ป่วยยังฝังใจว่ายังมีอยู่ และพยายามประกอบกิจกรรมดังกล่าว
ประการที่สอง ดังนั้น พฤติกรรมที่แสดงออก มีทั้งความสับสนเรื่องวัน เวลา สถานที่และกระสับกระส่าย
จึงดูไม่เหมาะสม
๑๓๒
