Page 210 - แนวทางการพัฒนาการจัดระบบบริการสุขภาพ
P. 210
คู่มือแนวทางการอบรมหลักสูตรพระคิลานุปัฏฐาก (พระอาสาสมัครส่งเสริมสุขภาพประจำวัด-อสว.)
๙.๕ ควรบอกผู้ป่วยเป็นระยะ เพื่อให้ผู้ป่วยจำได้ว่าถึงเวลาเข้านอนแล้ว และเตรียมตัวเข้านอน
๙.๖ หลีกเลี่ยงกิจกรรมที่ตื่นเต้นในช่วงเย็นและค่ำ เช่น การพาไปที่คนมากๆ หรือสถานที่
ที่มีความอึกทึก เพราะจะทำผู้ป่วยวุ่นวายและหลับยาก
๙.๗ ไม่ควรคาดหวังให้ปัญหาการนอนหลับดีขึ้นโดยเร็ว เนื่องจากเป็นเรื่องที่ค่อยๆ มีการเปลี่ยน
แปลง บางครั้งการนอนหลับอาจดีคงที่ระยะหนึ่ง สลับกับบางวันที่มีปัญหาก็เป็นได้
๙.๘ ดูแลเรื่องยาที่ผู้ป่วยใช้อยู่ ยาบางตัวอาจมีผลกระทบกับการนอน
๑๐. พฤติกรรมไม่รับประทานอาหาร
สาเหตุของการไม่รับประทานอาหาร เกิดได้หลายปัจจัย เช่น การเสื่อมของสมองที่มากขึ้น จนไม่
สามารถรับรู้ว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้า คือ อาหาร รวมทั้งลืมไม่รู้จักการใช้ช้อนหรือส้อม ความสามารถของการกลืน
การเคี้ยวอาหารเสื่อมลง ในทางกลับกันบางครั้งผู้ป่วยอาจรับประทานอาหารไม่หยุด หรือทานไม่เลือก ไม่ว่าสิ่งนั้น
จะรับประทานได้หรือไม่ สภาวะทางอารมณ์ ผลข้างเคียงของยาและโรคแทรกซ้อน ก็มีส่วนทำให้เกิดปัญหานี้
แนวทางการช่วยเหลือ
๑๐.๑ ควรพาผู้ป่วยไปพบทันตแพทย์ ตรวจสุขภาพฟันและแก้ไขปัญหาช่องปาก
๑๐.๒ ปรึกษาแพทย์ว่า มีสาเหตุการไม่รับประทานอาหาร ที่ตรวจพบได้หรือไม่ เช่น ปัญหา
การเคี้ยว การกลืน ความผิดปกติทางอารมณ์หรือโรคแทรกซ้อนอื่นๆ
๑๐.๓ พยายามจัดบรรยากาศของการรับประทานอาหารให้สม่ำเสมอ เช่น เรื่องเวลา สถานที่
(รวมถึงตำแหน่งของเก้าอี้) ชนิดของอาหาร ควรสังเกตว่าชอบรับประทานอาหารประเภทใด ควรเป็นอาหาร
ประเภทเดิมๆ ที่คุ้นเคย เคี้ยวง่ายไม่ลำบากต่อการกลืน
๑๐.๓ ลดความใส่ใจกับวิธีการทานอาหารบ้าง อาจมีการหกเลอะเทอะในบางครั้ง ถ้าผู้ป่วยไม่รู้จัก
ใช้ช้อนส้อมอาจต้องป้อน หรือวิธีการรับประทานอาหารให้เป็นเรื่องง่าย
๑๐.๔ อาจปรึกษาแพทย์เกี่ยวกับโภชนาการของอาหารว่าควรเสริมอาหารประเภทใด เพื่อให้
ผู้ป่วยได้คุณค่าทางอาหารครบ
๑๑. ปัญหาการหลงทาง
ผู้ป่วยอัลไซเมอร์ ตั้งแต่ระดับปานกลางเป็นต้นไป จะเริ่มจำบ้านตนไม่ได้ ปัญหาที่ตามมา เช่น ผู้ป่วย
กลับบ้านไม่ได้ หาห้องน้ำไม่เจอ หรืออาจเดินไปเข้าบ้านของคนอื่น
แนวทางการช่วยเหลือ
๑๑.๑ ภายในบ้านควรมีป้าย เครื่องหมายหรือสัญลักษณ์บอกทิศทางเกี่ยวกับ ห้องน้ำ สุขา หรือ
หน้าห้องของสมาชิกคนอื่นๆและมีโคมไฟหรือแสงสว่างเพียงพอ
๑๑.๒ ผู้ป่วยที่ชอบออกนอกบ้าน ควรมีบัตรประจำตัว บอกชื่อ ที่อยู่ หมายเลขโทรศัพท์ และ
ข้อมูลการเจ็บป่วย เพื่อความสะดวกแก่การติดตามและผู้ให้ความช่วยเหลือหรือนำส่งกลับบ้าน หรือบอกเพื่อนบ้าน
ให้ช่วยเป็นหู เป็นตาให้ด้วยกรณีผู้ป่วยออกนอกบ้าน
๑๒. ปัญหาการเข้าร่วมกิจกรรม
การมีโอกาสเข้าร่วมกิจกรรมของผู้ป่วยอัลไซเมอร์ จะช่วยชะลอความเสื่อมและความสามารถ
ทักษะต่างๆ แม้จะมีข้อจำกัด แต่ก็สมารถให้ผู้ป่วยอัลไซเมอร์ทำกิจกรรมต่างๆ ได้ ดังนี้
๑๒.๑ กิจกรรมที่จัดให้ควรเริ่มจากความสนใจของผู้ป่วยและความสามารถที่ผู้ป่วยสามารถทำได้
จะได้ไม่เกิดความคับข้องใจในกรณีที่ทำไม่ได้
๑๓๔
