Page 196 - Best Practice Poster 2024 (อัพเดต)
P. 196
E5
SMI-V ในชุมชน” ทีมวิจัยมีการจดบันทึกการถามคำถามและการตอบคำถามของผู้ร่วมสนทนากลุ่ม โดยการ
ถาม 1 คำถามและคำตอบที่ได้มีทิศทางแนวคำตอบไปในทางเดียวกัน 3-4 คำตอบ เพื่อมาวิเคราะห์และชวน
ผู้สนทนาในกลุ่มหาแนวทางการดูแลผู้ป่วย SMI-V ในชุมชนร่วมกัน
ขั้นที่ 2 การปฏิบัติ (Do) นำบทสรุปที่ได้จากขั้นตอนที่ 1 มาออกแบบโมเดลที่เหมาะสมกับบริบทพื้นที่
อำเภอไทยเจริญ จังหวัดยโสธร และนำไปทดลองใช้ในกลุ่มพื้นที่นำร่อง
ขั้นที่ 3 การตรวจสอบ (Check) ร่วมกับชุมชนในการตรวจสอบกระบวนการ และวิธีการที่ได้วางแผน
ร่วมกันว่ากระบวนการสามารถดำเนินการได้จริงในบริบทพื้นที่หรือไม่ อย่างไร
ขั้นที่ 4 การปรับปรุง (Act) นำข้อเสนอแนะหรือข้อสังเกตจากขั้นที่ 3 มาปรับปรุงกระบวนการ วิธีการ
ดำเนินการ เพื่อนำไปสู่โมเดลการดูแลผู้ป่วย SMI-V โดยชุมชนมีส่วนร่วม อำเภอไทยเจริญ จังหวัดยโสธร
ที่เหมาะสมที่สุดต่อไป
การวิเคราะห์และสถิติที่ใช้
ผู้วิจัยนำข้อมูลที่รวบรวมได้จากระยะที่ 1-3 ในส่วนข้อมูลเชิงคุณภาพที่ได้จากการสนทนากลุ่ม มีการ
นำมาวิเคราะห์เซิงเนื้อหา (Content Analysis) โดยแปลความ สรุปความเป็นรูปแบบการบำบัดเพื่อออกแบบ
กิจกรรมต่อไป ในระยะที่ 4 เป็นการประเมินผลสำเร็จของโมเดลที่นำไปทดลองใช้ โดยสถิติเชิงพรรณนา ได้แก่
ร้อยละ ค่าเฉลี่ย
ผลการศึกษา
ระยะที่ 1 การพัฒนารูปแบบการดูแลผู้ป่วย SMI-V ร่วมกับชุมชน โดยกระบวนการ PDCA โดยศึกษา
ปัญหาความรุนแรงของผู้ป่วย SMI-V ในชุมชนร่วมกับการวิเคราะห์ปัญหาและวางแผนพัฒนารูปแบบการดูแล
ผู้ป่วย SMI-V ร่วมกับชุมชน นำรูปแบบไปทดลองใช้กับพื้นที่ต้นแบบ และมีการสรุปผลประเมินผล โดยทำกลุ่ม
(Focus Group) กลุ่มตัวอย่างที่มีการคัดเลือกแบบเฉพาะเจาะจงเป็นผู้มีส่วนสำคัญในการดูแลชุมชน จำนวน
20 ท่าน โดยใช้วิธีการสนทนาแบบมีส่วนร่วม (Discussion Method : ORID) ใช้แนวคำถาม ในประเด็นสำคัญ
ได้แก่
1. วิเคราะห์ปัญหาร่วมกันกับแนวคำถาม คิดอย่างไรกับผู้ป่วย SMI-V ในชุมชนของเรา ได้ความคิดเห็น
สำคัญจากผู้นำชุมชนในเรื่อง “ผู้ป่วย SMI-V ก่อความเดือดร้อนให้กับชุมชน สร้างความเดือดร้อนให้กับญาติ
สร้างความหวาดกลัว หวาดระแวงต่อชาวบ้านคนรอบข้างในชุมชน” และมีญาติผู้ดูแลผู้ป่วยแสดงความคิดเห็น
ว่า “ถ้าไม่มียาเสพติดในชุมชนหรือถ้ามียาเสพติดน้อยกว่านี้ หาซื้อมาเสพน้อยกว่านี้ก็จะทำให้มีผู้ป่วยกลุ่มนี้
น้อยลง”
2. วิเคราะห์ผลกระทบร่วมกันกับแนวคำถาม รู้สึกอย่างไรต่อผู้ป่วย SMI-V ในชุมชนของเราได้
ความคิดเห็นสำคัญจาก อสม.ในเรื่องนี้ว่า “รู้สึกหวาดกลัว ไม่อยากเข้าใกล้ รู้สึกไม่ปลอดภัยต่อชีวิตและ
ทรัพย์สิน” และมีญาติผู้ดูแลผู้ป่วยแสดงความคิดเห็นว่า “รู้สึกเป็นห่วง สงสาร เป็นห่วงทั้งเรื่องสุขภาพร่างกาย
จิตใจ ส่งผลกระทบต่อการงาน การเรียน”
3. วิเคราะห์การแก้ปัญหาร่วมกันกับแนวคำถาม จะทำอย่างไรต่อผู้ป่วย SMI-V ในชุมชนของเรา
ได้ความคิดเห็นสำคัญจาก เจ้าหน้าที่กู้ชีพในเรื่องนี้ว่า “แจ้งตำรวจ และผู้นำหากพบผู้ป่วยมีอาการกำเริบใน
ชุมชนเพื่อส่งโรงพยาบาลรักษา และอยากให้มีการบำบัดรักษาเป็นเวลานานๆ” มี ผู้นำชุมชนได้แสดง
ความคิดเห็นเพิ่มเติมว่า “จะต้องมีการสอดส่องดูแลผู้ป่วย ในชุมชนร่วมกัน ไม่ให้อาการกำเริบรุนแรงได้ ถ้ามี
ต้องรีบนำส่งไปรักษาที่โรงพยาบาล”
