Page 194 - แนวทางการพัฒนาการจัดระบบบริการสุขภาพ

คู่มือแนวทางการอบรมหลักสูตรพระคิลานุปัฏฐาก (พระอาสาสมัครส่งเสริมสุขภาพประจำวัด-อสว.)

สรุป

การมีกิจกรรมบริหารกายที่เหมาะสมและเพียงพอของพระสงฆ์เป็นประเด็นความสำคัญ เนื่องจาก
บริบทของพระสงฆ์ตามกิจของพระสงฆ์และพระวินัย ทำให้พระสงฆ์ต้องสำรวมในที่สาธารณะ ไม่สามารถ
มีการบริหารกายได้หลากหลายเหมือนชายไทยทั่วไป การมีกิจกรรมทางกายที่เพียงพอโดยคำนึงถึงจริยาวัตรที่งดงาม

และแนวปฏิบัติที่มีหลักฐานเชิงประจักษ์จึงมีความสำคัญ เพื่อให้เกิดผลดีต่อสุขภาพ และพระสงฆ์ควรมีกิจกรรม
เนือยนิ่งให้น้อยที่สุด โดยการลุกเดินทุกๆ ๒ ชั่วโมง และให้มีกิจกรรมบริหารกายสะสมให้ได้ไม่น้อยกว่า ๑๕๐ นาทีต่อ
สัปดาห์ หรือเดิน ๑๐,๐๐๐ ก้าวต่อวัน ร่วมกับการออกกำลังกล้ามเนื้อไม่น้อยกว่า ๒ วันต่อสัปดาห์

อย่างไรก็ตาม พระภิกษุแต่ละรูปย่อมมีสมรรถภาพทางกาย โรคประจำตัว และปัญหาสุขภาพที่แตกต่างกัน
จึงควรได้รับการตรวจคัดกรองสุขภาพ และระดับของกิจกรรมบริหารกายที่ปฏิบัติอยู่ เพื่อเลือกรูปแบบกิจกรรมที่มี
ความปลอดภัยและการพัฒนาระดับกิจกรรมบริหารกายสำหรับพระภิกษุแต่ละรูป เพื่อส่งเสริมให้พระสงฆ์มีสุขภาพดี

ลดปัจจัยเสี่ยงที่เป็นสาเหตุของการป่วยและมรณภาพด้วยโรคไม่ติดต่อเรื้อรังจากพฤติกรรมสุขภาพไม่เหมาะสม

เอกสารอ้างอิง และแหล่งค้นคว้าเพิ่มเติม :

เกษม นครเขตต์. ข้อเสนอระดับสากลเพื่อการมีกิจกรรมทางกายเพื่อสุขภาพโดย : องค์การอนามัยโลก WHO : Global
Recommendations on Physical Activity for Health คัดลอกจาก http://padatabase.net/
files/๐๑/doc/๔๗๕_.pdf. ๒๕๖๐.

กิตติมา วัฒนากมลกุล. ออกกำลังกายอย่างไรดี? จาก http://www.pharmacy.mahidol.ac.th/. ๒๕๖๐.
กอบกุลกลีบบัว, นพวรรณ เปียซื่อ, นรีมาลย์ นีละไพจิตร, สุกัญญา ตันติประสพลาภ. ผลของโปรแกรมการ
ออกกำลังกายแบบแกว่งแขนต่อภาวะโภชนาการในสตรีสูงอายุที่เสี่ยงต่อเมแทบอลิกซินโดรม. วารสาร

สภาการพยาบาล (In press). ๒๕๖๑.
กรมอนามัย. คู่มือการบริหารขันธ์สำหรับพระสงฆ์. กรุงเทพฯ : ศูนย์สื่อและสิ่งพิมพ์แก้วเจ้าจอมมหาวิทยาลัยราชภัฎ-

สวนสุนันทา. ๒๕๕๗.
คณะแพทย์ศาสตร์ โรงพยาบาลรามาธิบดี มหาวิทยาลัยมหิดล. การส่งเสริมกิจกรรมทางกาย สำหรับพระสงฆ์.
กรุงเทพมหานคร:คณะแพทย์ศาสตร์ โรงพยาบาลรามาธิบดี มหาวิทยาลัยมหิดล. ๒๕๖๑.

เจริญ กระบวนรัตน์. อบอุ่นร่างกาย.สารวิทยาศาสตร์การกีฬา, ๑๕ (๑๖๘), ๗ - ๑๑. ๒๕๕๘.
เจริญ กระบวนรัตน์. หลักการพิจารณาความหนักที่เหมาะสมในการฝึก.วารสารคณะพลศึกษา มหาวิทยาลัย

ศรีนครินทรวิโรฒ, ๑๙ (๒), ๑ - ๑๗. ๒๕๕๙.
จันทร์ดา บุญประเสริฐ, ศิริรัตน์ ปานอุทัย,โรจนีจินตนาวัฒน์. ผลของการออกกำลังกายแบบหะฐะโยคะต่อ
สมรรถภาพทางกายในผู้สูงอายุ. พยาบาลสาร, ๔๓ (๕), ๓๕ - ๔๗. ๒๕๕๙.

ชุติมา ชลายนเดชะ, วรรธนะ ชลายนเดชะ, สุนีย์ บวรสุนทรชัย, ทิพย์วดี บวรพระจันทร์, และเวทสินี แก้วขันดี
หัวข้อกิจกรรมทางกาย: คู่มือการส่งเสริมกิจกรรมทางกายในชุมชน Thai Physical Activity Guideline
TPAG. กรุงเทพฯ : คณะกายภาพบำบัด มหาวิทยาลัยมหิดล. ๒๕๕๘.

สถาบันเวชศาสตร์ผู้สูงอายุ กรมการแพทย์ กระทรวงสาธารณสุข. แนวทางเวชปฏิบัติการป้องกันประเมิน
ภาวะหกล้มในผ้สูงอายุ. กรุงเทพฯ : ซีจี ทูล. ๒๕๔๙.

๑๑๘