Page 233 - แนวทางการพัฒนาการจัดระบบบริการสุขภาพ
P. 233

คู่มือแนวทางการอบรมหลักสูตรพระคิลานุปัฏฐาก (พระอาสาสมัครส่งเสริมสุขภาพประจำวัด-อสว.)


                            ๒.  ไม่ควรวัดชีพจรหลังผู้ป่วยมีกิจกรรม ควรให้พัก ๕ - ๑๐ นาที
                            ๓.  อธิบายผู้ป่วยว่าไม่ควรพูดขณะวัดชีพจร เพราะจะรบกวนการได้ยินเสียงชีพจรและอาจทำให้สับสน

                     การวัดความดันโลหิต

                            ๑.  ค่าความดันโลหิตปกติของผู้สูงอายุโดยทั่วไป ถือว่าค่าความดันตัวบนไม่เกิน ๑๔๐ มิลลิเมตรปรอท

                     และค่าความดันตัวล่างไม่เกิน ๙๐ มิลลิเมตรปรอท
                            ๒.  ความดันโลหิตที่ “อยู่ในเกณฑ์ปกติ” คือต่ำกว่า ๑๓๐/๘๕ มิลลิเมตรปรอท
                                ความดันโลหิตสูงเล็กน้อย แต่ยังอยู่ในเกณฑ์ปกติคือ ๑๓๐ - ๑๓๙/๘๕ - ๘๙ มิลลิเมตรปรอท

                                ความดันโลหิตสูงเมื่อความดันโลหิตตัวบนมากกว่า (หรือเท่ากับ) ๑๔๐ และตัวล่างมากกว่า
                     (หรือเท่ากับ) ๙๐ มิลลิเมตรปรอท
                            ๓.  ก่อนที่จะวินิจฉัยว่าผู้ป่วยมีความดันโลหิตสูงแพทย์จะต้องวัดซ้ำหลายๆ ครั้งหลังจากให้ผู้ป่วย

                     พักแล้ว วัดซ้ำจนกว่าจะแน่ใจว่าสูงจริงและเทคนิคการวัดความดันโลหิตต้องกระทำให้ถูกต้องครบถ้วน
                            ๔.  ความดันโลหิตเป็นค่าไม่คงที่มีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลาทุกวินาทีการวัดซ้ำในเวลาที่ใกล้เคียง

                     กันอาจได้คนละค่าแต่ก็จะไม่ควรจะแตกต่างกันนัก
                            ๕.  ความดันโลหิตขึ้นกับท่าของผู้ถูกวัดด้วยท่านอนความดันโลหิตมักจะสูงกว่าท่ายืน
                            ๖.  นอกจากนั้นยังขึ้นกับสิ่งกระตุ้นต่างๆ เช่น อาหาร บุหรี่ อากาศ กิจกรรมที่กระทำอยู่ในขณะนั้น

                     รวมทั้งสภาพจิตใจด้วย
                            ในพระสงฆ์ที่เป็นผู้สูงอายุมักจะตรวจพบภาวะความดันโลหิตสูงชนิดซิสโตลิก (isolated systolic

                     hypertension, ISH) หมายถึง ความดันตัวบนสูงเพียงค่าเดียวในขณะที่ความดันตัวล่างไม่สูงจากการสำรวจพบ
                     ได้บ่อยกว่า ร้อยละ ๒๐ ของผู้สูงอายุและเป็นสาเหตุสำคัญของโรคกล้ามเนื้อหัวใจหนา รวมทั้งโรคหัวใจโต
                     ซึ่งเป็นปัจจัยบ่งชี้ที่สำคัญในการทำนายว่าผู้ป่วยมีโอกาสเกิดภาวะแทรกซ้อนทางระบบหัวใจและการไหลเวียน

                     โลหิตมากกว่าบุคคลทั่วไป
                            การรักษาด้วยยาลดความดันโลหิตสามารถลดภาวะกล้ามเนื้อหัวใจหนา และหัวใจโตได้และยังช่วยลด
                     อัตราการเกิดอัมพาตและภาวะหัวใจล้มเหลว

                     การวัดอุณหภูมิร่างกาย (วัดไข้) และการเช็ดตัวผู้สูงอายุ

                            การวัดไข้เป็นการวัดอุณหภูมิของร่างกาย (ความร้อนของร่างกาย) ด้วยเครื่องวัดอุณหภูมิ เรียกว่า

                     เทอร์โมมิเตอร์
                            วิธีวัดอุณหภูมิที่นิยม มี ๒ ทาง
                            ๑.   วัดทางปาก ใช้เวลา ๓ - ๕ นาที อุณหภูมิปกติได้เท่ากับ ๓๗.๕  ํc

                            ๒.   วัดทางรักแร้ ใช้เวลา ๕ นาที อุณหภูมิปกติเท่ากับ ๓๖.๕  ํc
                            การวัดอุณหภูมิ หากสูงกว่า ๓๗.๕  ํc หมายความว่า ร่างกายมีไข้
                            การเช็ดตัว เพื่อลดไข้

                            อุปกรณ์ เครื่องใช้ อ่างน้ำ ๑ ใบ ผ้าขนหนูเล็ก ๓ ผืน ผ้าเช็ดตัว ๑ ผืน
                            วิธีเช็ดตัวเพื่อลดไข้
                            ๑.   เตรียมอุปกรณ์เช็ดตัว ลดไข้

                            ๒.   ถอดเสื้อผ้าผู้ป่วยออก


                                                             ๑๕๗
   228   229   230   231   232   233   234   235   236   237   238